Ondernemer zijn is prachtig:
Vol de kaart kunnen trekken van je passie, de vrijheid hebben om een strak leven uit te bouwen, het roer stevig in handen hebben, de dingen doen op jouw manier.
De kans is grot dat er ook dingen bij dat pakketje komen die minder “je ding” zijn.
De ene krijgt een droge mond bij het gedacht aan de papierberg.
De ander heeft ene hekel aan het commerciële aspect.
En dan is er zichtbaarheid:
Social Media (oohhhhh help, filmpjes maken!)
Netwerkevents ( nu al klamme handen)
Recepties ( hoeveel excuses kan ik verzinnen om niet te gaan)
Presentaties. (flatline tussen de twee oren)
Van alle angsten is het de tweede grootste die bij Google naar voor komt. De angst om te spreken voor publiek.
More...
En eigenlijk is die angst niet meer of minder dan je stiekem negatieve zelfbeeld on steroïds. De combinatie van je onzekerheid over jezelf met een flinke sloot adrenaline er bij.
Misschien is dit wel jouw grootste horde?
Ik ben volop toegewijd net aan mensen met hun talent te laten genieten van het podium, in de meest ruime zin van het woord.
Je kan er vanaf, je kan er doorheen, die podiumvrees.
Een eerste tip is de volgende:
Wat gebeurt er meestal?
Je denkt aan de eerstvolgende gelegenheid waar je moet spreken, de angst springt in je nek. Je geest blijft plaatjes op je afvuren van de meeste vreselijke doemscenario’s en in pure wanhoop stop je acuut aan daaraan te denken. Een blusdeken er overheen. Een burka er over. Smileys er op plakken, vingers in de oren steken.
Enige opluchting.
En wat er nu net gebeurde, is dat je stress om te spreken hebt getraind.
Door je visualistaie van de feiten te laten stoppen op het hoogtepunt van de meest vreselijke dingen, en het daar af te breken, bouw je steeds meer en meer spanning op, als het gaat om spreken.
De volgende keer als je je voorstelt dat je moet spreken en die vreselijke beelden springen in je nek, smijt er dan niet meteen een blusdeken over. Blijf met je klamme handen en al in die zone. Stel het je voor… hou vol… en zie jezelf oplossingen bedenken, vinden en toepassen. Hoe klein ook.
Ik kan een droge mond krijgen!
Slokje water.
Ik kan braken op de eerste rij!
Deal met zakdoekjesfabrikant.
Ik kan een blackout krijgen!
Spiekbriefjes, powerpoint, …
Hou je visualisatie vol tot je de oplossingen ziet gebeuren en je beter voelt. Tot je voelt dat de spanning zakt.
Probeer eens of je je geest kan navigeren in de richting van jij die daar staat en een enthousiast publiek, het applaus, de woorden die komen…
Door je visualisaties langer vol te houden, oefen je geen stress voor het spreken, je oefent oplossingen vinden als spreker. En dat is enorm verschil.
Moet ik dan visualiseren?
Dat doe je eigenlijk al.
Waarom zou je anders klamme handen krijgen als je er nog maar aan denkt?
Alleen engageer je je aan het maken van beter innerlijke beeldmateriaal.
En het leuke is: je hebt er helemaal geen podium voor nodig.
Enjoy!
Truus.
