Hoe is het met je? Had je een fijne week? Heb je de kans gezien om hier en daar te kunnen genieten van die eerste ferme lentezon? En wat een contrast met de week ervoor!

Als je er iets over wil delen, shoot. Ik lees de mails persoonlijk en ik doe graag de moeite om ook even te reageren waar ik kan ( en waar het relevant is natuurlijk J)

team@truus.solutions

Daar kan je me vinden.

Zelf had ik een beest van een week. Tot de nok volgestapeld. Niet elke week is even fors beladen, maar af en toe is dat wel zo en dan haal ik zelf ook al mijn powertools boven om er lekker door te geraken. 3 masterclasses, een quiz te presenteren, een hele reeks online coachings, nog wat geluidsopnames voor een nieuw ding waar ik hard naartoe aan het werken ben.

Heel vaak werk ik met Nederlandse klanten, ik heb een Nederlands liefje en Nederlandse vrienden. Aan de andere kant van het scherm krijg ik meer dan eens de vraag hoe het dan met zus of zo zit in België. En heel vaak moet ik dan zeggen: ik weet het niet. Oprecht niet.

Ik ben niet goed in deze week mag het wel, die week mag het niet meer. Deze week mag het wel voor deze mensen en niet voor die groep. Vaccins, mondkapjes, avondklok, handgel, afstand houden, open of toe. Als ik elke beweging mee moet deinen: daar ben ik niet goed in. Gewoon niet. Dan krijg ik niks gedaan, er komt niks uit mijn handen, en ik geraak niet vooruit.

Dus heb ik me van meet af aan voorgenomen om me strikt aan de regels te houden, er vanuit te gaan dat de meest strikte regels nog van toepassingen zijn en dat is het dan. Als het overduidelijk is dat iets weer mag: mooi. Maar ik ga niet aftellen, niet wachten en smachten, niet nu wel en dan weer niet. Daar doe ik het niet goed op.

En wat heb ik – ik biecht het op- zo een hekel aan de vileine commentaren op het net. Ieders situatie is anders, voor iedereen is het op een andere manier extreem. Punt. Dus liggen ook de ervaringen uit elkaar. Klaar. Heel simpel: “ Ja dat is rot, dat snap ik” “Ik zou me ook rot voelen” “ Dank je om het te vragen en hoe is het met jou?” “ Dank je dat je klant bij me bent en bij me terugkomt” “Sorry, dat heb ik wat scherp gezegd”  “Wat heb je nodig? “  “Dit is waar ik zo’n behoefte aan heb nu…”  Ik ben er heilig van overtuigd dat dat zo veel verschil maakt/ kan maken.

Ik focus niet op volgende week. Ik focus op “toekomst”. Integraal. Op geluk. Op wie wil ik daar zijn, hoe wil ik er in staan, wat wil ik tonen, hoe wil ik omgaan met mensen. Want er zijn mensen die alleen mij tegenkomen op straat en in de winkel en voor die mensen ben ik dan een stukje van “ de maatschappij” en “ de mensen van tegenwoordig…” . Dan wil ik graag dat dat een fijn stukje is. Dus ik bouw. Aan mezelf, mijn toekomst. Met nieuwe vaardigheden die ik wil leren, cursussen, boeken te lezen, op nieuwe manieren contact maken, zoeken naar “wat kan wél”. Want zelfs binnen al wat niet kan, zijn er dingen die altijd nog wel kunnen. Al is het maar elke week trouw je een mail sturen, zodat je tenminste 1 keer in de week weet en voelt: hey , ik ben niet vergeten! We doen het samen…