Geen idee of je een songfestivalliefhebber bent, of je gekeken hebt… Hoe dan ook, als performer en spreker is het zo belangrijk om je bewust te zijn van het geheel. De hele machinerie, het hele team.
Het Songfestival
Wat je niet zag , was minstens even indrukwekkend als wat er getoond werd.

Vorig jaar kreeg ik een geweldig , fenomenaal cadeau voor mijn verjaardag. Een once-in-a-lifetime kans. Mijn grandioze lief en dochter hadden samengewerkt en door een genereuze speling van het lot kon ik mee naar het Songfestival.

En toen gebeurde corona.

En toch: hoeveel geluk kan je hebben? Want een jaar later kregen de geluksvogels van toen opnieuw een kans om erbij te zijn. Een kans, want het aantal bezoekers werd – om begrijpelijke redenen- drastisch teruggeschroefd.
Het moment heb ik gemist, waar mijn liefje gespannen voor het scherm zat , ingelogd en wel, en er in slaagde om er bij te zijn, ook deze keer weer tickets te bemachtigen. Whooeehhaaaaa!!!

Weergaloos. Absoluut adembenemend. Mijn diepste respect voor het geheel van alle samenwerkingen die dit tot stand hebben gebracht. Een feilloze choreografie van puur vakmanschap.

Het zijn zo vaak mijn meest gekoesterde momenten geweest in mijn eigen carrière: waar je je plek inneemt in het geheel en je verdomd bewust bent van het feit dat je het samen doet. Dat de gehele gemeenschappelijke inspanning landt op je gezicht. Niks liever willen dat het waarmaken op dat moment, het kunnen retourneren, versterken, op de plek die je gegeven is, op dat snijvlak van kwetsbaarheid en elke gram talent die je bij elkaar legt om samen een resultaat te creëren.

En wat was het indrukwekkend om te mogen ervaren, gisteren.

Van de app die als infokiosk fungeerde, compleet met afspraak voor verplichte coronatest, over vervoer en parking, tot aan de uitgebreide securitycheck bij de deur. Met updates, herinneringen, goed werkende links, het complete overzicht, gebruiksvriendelijk en helder.

En dan in de buik van Ahoy. Blown away. Alle maatregelen gerespecteerd, zonder dat er iets van de magie verloren ging.
Van op de tribune was de gehele ruimte te zien, het lichtspektakel, de projecties waar elk nummer een compleet eigen sfeer en stijl kreeg. De schuine wand die uit de nok kwam als transparante projectiewand, de boxen van de artiesten, de gigantische hoeveelheid camera’s in een ballet van concentratie, liefde, creativiteit en technisch vernuft. De klank, het licht, de projecties, alle technisch details die in elkaar grepen met de perfectie van een Zwitsers horloge,…

De 30 seconden wissel tussen elke act waar een immense zwart geklede crew ( met mondmaskers) het podium op rende en als 1 geoliede machine de artiesten van het podium begeleide, het decor van de ene ruilde voor het special effect van de volgende, de crew met vegers en dweilen om het podium terug in perfecte staat te brengen. Een zwerm mensen, ieder met een heel duidelijke taak om aan een speed-tempo te volbrengen, op een relatief kleine plek, zonder elkaar in de weg te lopen. Dat is het werk van strakke repetitie en absolute toewijding.

En heel die laserscherpe precisie zonder ergens de warmte van de boodschap te verliezen.

Met ontzag en een hart bonzend van liefde voor dit vak heb ik ademloos gekeken.

Dit is wat er gebeurt als je de complete eventsector schier onmogelijke maar heldere veiligheidsbeperkingen geeft en de toestemming om alsnog de magie te laten gebeuren. De liefde hing knippensdik in elk moment, elk detail.

Als we de neuzen in een richting zetten, met een heldere missie voor ogen, als we ieder de kans geven om talent en passie weer in te zetten voor een gemeenschappelijk verhaal, dan is dit wat gebeurt: een onmogelijke grote en complexe groep disciplines die als 1 lichaam beweegt en een kunstwerk neerzet.
Niet in 1-2-3. Maar na eindeloos minutieus overleg, samenwerken, zoeken naar de oplossingen, naar manieren om schoonheid en nabijheid terug te brengen binnen en met het opgelegde kader.

Open. Up.

Als we ons talent, onze expertise, onze liefde mogen inzetten voor een helder plan dan is niets onmogelijk. Dat heeft gisteren duidelijk gemaakt.