Vanessa Edwards.

Ze deed een bijzonder interessant onderzoek. 760 vrijwilligers werden gevraagd om naar .TEDtalks te kijken. Honderden. De talks waren gepost in 2010 en waren gemiddeld tussen de 15 en 20 minuten lang.
Wat blijkt?

Populaire talks worden ook beter gequoteerd dan de niet populaire als het geluid uit staat. Naast de briljante content is er duidelijk nog iets anders erg belangrijk. En dat brengt me bij 5 non-verbale signalen waar een goeie spreker aan te herkennen is.

1, Contrast
Hoe de dingen verteld worden. Of het levendig is, energie, met charisma. Intelligent, geloofwaardig. Oh, ons lichaam vertelt zo veel. En als je het geluid uit zet, zijn mogelijke conflicten tussen wat de mond zegt en wat het lichaam vertelt, duidelijk op te merken.

2. De Charisma-killer
Skript. De gememoriseerde tekst. Dat heeft er mee te maken met dat de meeste sprekers geen getrainde acteurs zijn. Het vraagt wat om een gekende tekst te brengen alsof ie dan en daar geboren wordt. En het is meteen ook de reden waarom ik in de opbouw naar een presentatie techniek aanleer om uitgeschreven zinnen te vermijden, zonder te verliezen aan helderheid. Een gememoriseerde tekst voelt vaak als een gedubde film: het loopt allemaal net niet synchroon, de intentie, de emotie en de inhoud.

3, De eerste indruk.
7 seconden. Meer heb je niet. Logisch: want we zijn een zoogdier. Als je er veel langer over moet doen, ben je in de brousse al lang opgegeten. Het is belangrijk om de ander snel te kunnen inschatten, van op een afstand. Het goede nieuws: je krachtige eerste indruk moet je maar 7 seconden volhouden. En dat kan je.

4, Waar blijf ik met mijn handen?
Goeie sprekers praten veel met hun handen. Bijna dubbel zoveel. Let bij het repeteren van je presentatie op je handen en laat ze actief deelnemen aan je verhaal. Het neusje van de zalm zijn brede bewegingen, ruime armen, energieke handen die los van elkaar iets kunnen doen. ( Asymetrische bewegingen)

5, Glimlachen.
Sprekers die glimlachen lijken slimmer. Opnieuw wordt dit geheel logisch als we het gaan beleven. Iemand die stijf staat van de podiumangst heeft grote starende ogen, houterige bewegingen, dicht bij het lichaam vaak en zoekt beschutting. Vaak ook hoorbaar aan de stem. Gelukkig is daar veel aan te verhelpen.
Als je de energie hebt en de kennis om te blijven glimlachen terwijl je zo iets spannend doet op het podium, met zoveel potentieel gevaarlijke zoogdieren voor je neus dan lever je meteen het bewijs: je komt daar je ding doen en daar ben je comfortabel mee.

Neem je pitch eens op, laat 14 dagen liggen en bekijk zonder geluid.
Neem er het lijstje bij en je ontdekt meteen waar je kan bijschaven.