Heel veel van de dingen die ik doe, privé en professioneel, hebben te maken met expressie, met uiten van gevoel en anderen helpen datzelfde te doen.
Heerlijk om sprekers training te geven om hun verhaal op de best mogelijk manier op het podium te helpen brengen. Of dat podium nu virtueel is of letterlijk. Zalig om klanten te helpen bij het uitbreiden van hun gevoelsmatige vocabularium. Aan de ene kant vergroot dat hun kansen op geluk want we hebben in ons leven datgenen waar we woorden voor hebben. En het helpt ook bij het bruggen bouwen naar die belangrijke ander. Bruggen van woorden in plaats van torpedo’s van verwijt, smeulende wraak explosief geweld.
Waar we ons leren uiten, ontstaat de kans op verbinding.
Kunst , het creatieve, is ook zo’n taal. Beeldwoorden.
Mijn leven is anders geworden sinds mijn handen de klei mochten ontdekken. Sinds ik beelden maak en portretten.
Het is een volstrekt eigen magie. En op de momenten dat ik naar model mag werken en iemands beeltenis mag zoeken en vatten in klei… puur geluk.
Nu alle stromen van kunst en cultuur zijn drooggelegd, zoek ik mijn heil op netflix. In afwachting van mijn hongerige ziel te laven in musea en exposities, zoek ik alternatieven.
En zo botste ik op Blown Away.
Glasblazen. Het staat absoluut op mijn bucketlist en is door de serie nog een paar punten gestegen.
10 glaskunstenaars die elke keer een nieuwe opdracht krijgen om in een paar uur tijd een nieuw voorwerp te maken.
Met open mond kijk ik naar de kleurrijke vormen, de lange rekbare slierten die stollen tot fragiele kunstwerken, de bloedhete ovens, de creatiekoorts.
En ik kijk naar het hoe. De liefde waarmee ze kijken naar hun vak, hun creaties, zichzelf, elkaar, hun assistenten,…
Oprecht tot tranen toe geraakt door die zielen die daar alles van zichzelf geven, supportive, enthousiast, liefdevol, kwetsbaar en met een persoonlijk leiderschap waarvan ik meer wil zien in de wereld.
Netflix. Blown Away. Letterlijk en figuurlijk.
En mocht jij nog kijktips hebben: laat maar komen!
Liefs
Truus
