In de trainingen “spreken voor publiek” die ik geef, is er een stevige top tien van vragen en bekommernissen.
1 podiumangst
2 wat doe ik met mijn handen
3 help, er is publiek.
4 help, wat als er geen publiek is
5 euh
We stappen eens in de wereld van –euh.
2 SOORTEN
Enerzijds is er de –euh van de brandslang die een glas water wil vullen. De enthousiaste professor die massief veel waarde wil geven. De supermachine die op volle toeren draait en meer oplossingen genereert dan dat er door het praatapparaat naar buiten kunnen. De “kijk hoe veel prachtige stukken rode draad ik bij me heb”-euh.
Doorgaans kan die op nogal wat sympathie rekenen.
Tenminste als het onderwerp van de spreker past bij de honger van het publiek.
En zelfs dan is enthousiasme een wondersaus.
Zo hebben we per slot van rekening ook aardappeltjes en fruitpap leren eten.
De grote lepelaar voor onze neus die maar blij naar ons bleef lachen met open mond, tot we de smaak- warempel- gingen appreciëren.
( Al speelden nog andere factoren daar ook een rol)
En er is die andere –euh. De konijnen-in-de-koplampen-euh.
Waarbij je als publiek weet dat het innerlijk universum van de spreker een zwart gat heeft gegenereerd waar het hele verhaal in verdwijnt: alle kennis, alle woorden en de hoop om nog ooit een zonnige dag beleven. De zweet op de bovenlip-euh.
De euh is niet iets waar je op kan jagen. Daar wordt ie alleen groter van. Niemand komt kijken naar “ de presentatie zonder euh”. Mensen zijn meer op zoek naar wat ze wel te eten gaan krijgen , dan wat ze niet zullen meemaken. Je kan niet een restaurant binnenlopen en de bestelling “Geen kabeljauw en geen witte wijn, aub” plaatsen. Hier is het net zo.
Vraag 1 is dus: waar wil je je –euh voor ruilen?
Wat wil je wél? Dat is waar je aandacht hoort te liggen.
Het is een van mijn stokpaardjes. Ons brein is niet gemaakt om “los te laten”. Ons brein kan niks met “niet”. Ons brein is op een constante appel-en-ei-tocht: bereid om te ruilen. Met beter.
En dat kan wél.
Wat zou je in de plaats kunnen zetten van –euh?
Inhoud, vuur, passie, enthousiasme, logica, kennis, verbinding, je missie, je passie, je inzichten, je toewijding, je ervaring, je product, je kennis, de harde werk, je waarden, je normen, je professionaliteit, je…
HET STAPPENPLAN
1 Bereid je voor:
Wie is je publiek, wat hebben ze nodig, waar wil je dat ze straks uitkomen?
Deel je presentatie op in bouwstenen die je op een logische manier achter elkaar plaatst.
Elke bouwsteen vat je samen in 1 woord.
Dat woord schrijf je op een steekkaart.
Vertel het verhaal van dat woord, hardop en staand.
- Repeteren:
Bij de voorbereiding van een presentatie gaan we meestal zitten en schrijven. Probeer staan en spreken als repetitie.
Integreer je lichaam in je repetitie.
- Zelfvertrouwen.
De snelste brug naar zelfvertrouwen is moed. Ik ben bang en ik doe het toch.
Stel je bent bang van wespen of spinnen.
Kom je er een tegen in je eentje is het moord en brand. Maar zodra het beest zich in de buurt bevindt van je kinderen, slaag je er wél in om de knop om te zetten en het beest aan te pakken, je kinderen veilig te stellen.
Het podium is net hezelfde.
Op het ogenblik dat we vrezen voor onze eigen kwetsbaarheid worden we daardoor opgeslokt. Zodra we onze focus , met liefde, verleggen naar ons publiek komen we weer in de juiste mindset. Die van geven. Wat heb je nodig? Wat zoek je? Wat kan ik voor jou betekenen? Hoe pijnlijk is het voor jou als publiek om rond te lopen met de vraag waar ik als spreker antwoord op kom geven?
Geen enkele eh of ah is erg, als je publiek compleet geboeid is. Dan hebben ze het niet eens gemerkt. Anderzijds: hangt je verhaal met haken en ogen aan elkaar, ben je onvoorbereid, en vooral bezig met “oooh vind me leuk, please, vind me leuk”-stress, dan is elke eh of ah een enorme irritatie.
Op het ogenblik dat je blik verschuift naar : wie ben jij, wat heb jij nodig? En je weet dat je voorbereid bent en je vertelt enthousiast je verhaal… Dan zit je goed. Dan ben je volop in geef-modus. En dat is ontzettend aantrekkelijk.
Met andere woorden: als je zélf meer bezig bent met je eh en ah dan met je publiek of je inhoud, … dan is je publiek dat ook.
Dus Moedig jezelf aan, zet je neus in de juiste richting en haal een keer diep adem. Het is helemaal ok dat het niet gladgepolijst en doodgerepeteerd is. Zolang het echt is en jij er met je volle energie, je aandacht, je liefde en je expertise bij bent.
De wereld heeft geen gladde jongens en meisjes nodig. Maar echte mensen, van vlees en bloed, die de liefde hebben om hun verhaal te delen. En daar zitten meer mensen op te wachten dan je ooit zal weten.
