Met ongelofelijk veel trotse toewijding mag ik dit jaar het team van Breekjaar NL vervolledigen. Een machtig mooie organisatie die jongeren klaarmaakt voor geluk. Die jonge mensen niet alleen vullen met kennis, met doelen halen en diploma’s, maar met stevige tools, inzichten en gereedschappen om zichzelf te leren kennen en graag te zien. Hun talenten te ontdekken. Gereedschappen om zichzelf door moeilijkheden te navigeren. Tools voor verbindende communicatie met zichzelf en de wereld. Een magazijn aan bouwmateriaal voor een gelukkig leven.
En ook wel spannend. Dat geef ik graag toe.
Al ben ik werkelijk hartveroverend warm onthaald.
Deze week mag ik op pad om middelbare scholieren te laten proeven van dit soort kennis. Scholen die investeren in het geluk van hun studenten en ons de toestemming geven om hen onder te dompelen in een warm bad zelfinzicht en verbinding, hoe mooi is dat!
Morgen sta ik voor een klas schoonheidsspecialisten in de dop. En toen ik me zat voor de bereiden op de hele training, dook ik in hun toekomstige leefwereld. Het is een vast onderdeel van mijn aanloop naar het werk wat ik zo graag doe. Even echt stilstaan bij hoe deze mensen, dit bedrijf, deze service, … bijdraagt in de wereld.
En dus denk ik aan bruiden op hun grote dag, die door hen straks opgemaakt worden om een hele dag te schitteren.
Onzekere zielen die moedig zichzelf op de kaart willen zetten op een nieuwe manier en door de hulp van een professional hun schoonheid herontdekken.
Dappere strijders midden in of na een zware ziekte of ongeval, die hun kleine schoonheidsrituelen aangeleerd krijgen en daarmee een deel van zichzelf, van wat vertrouwd is en vertrouwen geeft, weer in handen krijgen.
Gemanicuurde handen voor de sollicitatie. Verzorgde voeten na het harde werk. Ontspannen spieren.
Ik denk aan alle keren dat ik me bewondering de mensen van make up zich zag voorbereiden. De zorgzaamheid en bekwaamheid. De rust en aandacht. De keren dat ik een moeilijke dag had en bij hen even op adem kon komen. De keren dat we een hele nacht hadden gefilmd, of buiten, of in het water, of … en dat ik daar weer op kon warmen.
Alle keren dat ze met meer liefde naar me keken dan ik zelf op dat ogenblik kon. En hoe dankbaar ik daar om ben.
Morgen sta ik voor de klas.
Wat hoop ik dat ze voelen in elke vezel van hun lichaam, hoe wezenlijk hun bijdrage kan zijn. Wat vind ik het bijzonder om daaraan bij te mogen dragen.
