Wanneer ik training geef aan ondernemers en leidinggevenden in spreken met voelbaar leiderschap, dan gaan we heel veel aan de slag met ons innerlijk zoogdier.
Hoe hard we het ook (willen) ontkennen, hoe haaks onze levensstijl ook staat op onze natuur: we zijn wel degelijk een zoogdier.
Veel van de problemen op het podium en daarbuiten ontstaan wanneer we ons bewuste denken en onze dierlijke natuur – ons onbewuste- loskoppelen van elkaar.
Het zijn ook steevast de oefeningen die achteraf meer rust brengen in de vergaderzaal, op zoom en in het zelfvertrouwen.
Onlangs zat ik samen met Thomas De Sterck van Sur La Iri om zijn spreekskills nog meer te laten matchen met zijn prachtig concept als reisorganisator. Focus ligt op duurzaam en regeneratief reizen. Hij toonde zijn slides. Ecologie, wederzijds samenwerken en ultra-sexy reizen gaan machtig goed samen, kan ik enkel concluderen als ik naar de machtige mooie foto’s kijk.
Het merendeel van de foto’s maakte hij zelf, of iemand uit de groep. Het zouden zo stockfoto’s kunnen zijn. Elke foto brengt een schatkist vol verhalen mee.
Hij vertelt over een ontmoeting met de olifanten. Een enorm mannetje stuift met veel machtsvertoon af op een ranger en zijn gast. De ranger is een lange pezige man, die heel erg rustig zijn hand opheft, gedecideerd, om vervolgens zijn arm rustig weer naast zijn zijde te laten bungelen. De olifant, dribbelt een beetje onhandig naar achter, met iets van een betrapte puppy, ontspant zich en gaat elders.
Bodylanguage op het podium is anders.
Maar de principes zijn dezelfde.
Ik ga niet lopen.
Ik hou je veilig.
Dit is de grens, dit is mijn plaats.
Ontspannen en gedecideerd.
De wetten van het zoogdier gelden overal.
